Η Νυφική Κάμαρα – Charles Dickens

“Έντεκα χρόνια είχε ζήσει στο σκοτεινό αρχοντικό και το ζοφερό του κήπο. Αυτός ζήλευε ακόμη και το φως και τον αέρα που εκείνη ανέπνεε γι’ αυτό και την επιτηρούσαν αυστηρά. Έφραξε τις φαρδιές καμινάδες, σκίασε τα μικρά παράθυρα, άφησε τον πυκνό κισσό να διατρέξει την πρόσοψη του σπιτιού, τα βρύα να πνίξουν τα απεριποίητα οπωροφόρα στον κήπο με τον κόκκινο περίβολο, τα αγριόχορτα να κατακλύσουν τα κίτρινα και πράσινα μονοπάτια του. Την περιέβαλλε με εικόνες θλίψης και ερήμωσης. Τη γέμισε με φόβους για το σπίτι και με τις ιστορίες που λέγονταν γι’ αυτό, και με το πρόσχημα να την κάνει να τους ξεπεράσει, την άφηνε μόνη της να τρέμει από φόβο μες στο σκοτάδι. Όταν ο νους της είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της θλίψης και του τρόμου, εκείνος ξαφνικά έβγαινε έξω από τις διάφορες κρυψώνες από όπου την παρακολουθούσε και παρουσιαζόταν ως η μοναδική της σωτηρία.
Έτσι, έχοντας καταστεί από την παιδική της ηλικία η μοναδική ύπαρξη που η ζωή τής παρουσίαζε ως δύναμη πειθαναγκασμού αλλά και ανακούφισης, φορέα δεσμών αλλά και απελευθέρωσης, είχε την επιρροή του πάνω στην αδύναμή της ύπαρξη εξασφαλισμένη. Ήταν είκοσι ενός ετών και είκοσι μίας ημέρας όταν την έφερε πίσω στο ζοφερό οίκο, μια μισότρελη, τρομοκρατημένη και υποταγμένη Νύφη τριών εβδομάδων”.

Μετάφραση: Μαρία Γιακανίκη

Βρείτε το εδώ

Save