Uncategorized
Η Νύχτα της Σβάστικας – Απόσπασμα
Ο Ιππότης συνέχισε το κήρυγμά του. Εξ ανάγκης ήταν πάντα σχεδόν το ίδιο. Υπήρχαν ελάχιστα πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να πουν στις γυναίκες. Δεν είχαν μεγαλύτερη νοημοσύνη από ένα πραγματικά έξυπνο σκυλί, και επίσης σχεδόν τα πάντα ήταν πολύ ιερά για να τ’ ακούσουν εκείνες. Ό,τι είχε να κάνει με τις ζωές των αντρών ήταν απαγορευμένο, και φυσικά ήταν αδύνατον να τους διαβάσει από τη Βίβλο του Χίτλερ τις ιστορίες των ηρωικών κατορθωμάτων του Κυρίου και των φίλων Του. Τέτοια θέματα, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια και από δεύτερο χέρι, ήταν πολύ ιερά για να τ’ ακούσουν ακάθαρτα ώτα. Το πιο σημαντικό πράγμα ήταν να εμπεδωθεί στο μυαλό των νεαρότερων γυναικών ότι δεν πρέπει να τις ενοχλεί ο βιασμός. Φυσικά ο Ιππότης δεν τον αποκάλεσε έτσι − ο βιασμός δεν θεωρούνταν έγκλημα εκτός κι αν αφορούσε τα ανήλικα παιδιά. Κι αυτό, όπως γνώριζε ο Ιππότης, δεν ίσχυε προς χάριν των μικρών κοριτσιών, αλλά προς χάριν της φυλής. Τα πολύ νεαρά κορίτσια −αυτά που βρίσκονταν στην αρχή της εφηβείας− μπορεί να γεννούσαν αδύναμα μωρά σε περίπτωση βιασμού. Μετά τα δεκαέξι χρόνια τα θηλυκά σώματα ήταν καλοσχηματισμένα και γυναικεία, αυτός ο κίνδυνος είχε περάσει, και, καθώς η λέξη βιασμός υπαινίσσεται ελεύθερη θέληση και επιλογή και δικαίωμα απόρριψης από την πλευρά των γυναικών, αυτό το έγκλημα δεν μπορούσε να υφίσταται.
Μετάφραση: Μαρία Πέτρου