Τα Τραγούδια της Πόλης

Η πόλη μόνη της κοιμάται ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣοι ουρανοί σε βασίλεια μουντά χάνονται το λυκόφως απλώνεται ορμητικά η νύχτα τους δρόμους σκοτεινιάζει τα φώτα αναβοφέγγουν αμυδρά τα αυτοκίνητα σέρνονται πρόσωπα γυμνά με βλέμματα βλοσυρά στα σοκάκια περιφέρονται Πικροί άνεμοι φυσούν ξαφνικά σκουρόχρωμα σύννεφα πλανώνται τα αστραποκέραυνα βρυχώνται κρύα μαύρη βροχή μανιασμένη τις λύπες ξεπλένει σε μια αχανή πόλη κρυμμένη σε μια ρυπαρή ομίχλη τυλιγμένη σε μια πόλη που παραμύθια δεν διαβάζονται πιά. Τοίχοι βιομηχανικοί ψηλοί βρώμικοι, γκρίζοι, σιωπηλοί τη πόλη περιβάλλουν, χαλάσματα έρημα, νεκρά σπίτια δακρυσμένα από σήψη ρημαγμένα δρόμοι άστρωτοι γεμάτοι λάσπη πνιγεροί δέντρα πεσμένα, γκρεμισμένα μια φυλακή από τα χέρια μας φτιαγμένη άστεγοι και πεινασμένοι. Στο βούρκο της γερασμένης πόλης, στους δρόμους χωρίς όνομα ονειροπολούμε, η σιωπή εκκωφαντική η οργή ζοφερή η θλίψη, η ξεχασμένη θλίψη τα σκυθρωπά μας πρόσωπα ζωγραφίζει. Όνειρα παρατημένα αναμνήσεις κουρελιασμένες άνθρωποι μοναχικοί καρδιές τσακισμένες κτίρια άδεια, σκονισμένα πένθιμα τρίζουν η ερειπωμένη πόλη χάνεται στην εύθραυστη δίνη του χρόνου αφήνεται. Σπασμένα μπουκάλια με χρώματα λαμπερά, αρώματα από λουλούδια νεκρά μυρωδιές από μπαγιάτικο καφέ στον μουχλιασμένο αέρα σαλεύουν, ρόδες στριγγλίζουν τα φώτα κοκκινίζουν τη σκοτεινιά λεκιάζουν, σιλουέτες σα σκιές στα πέτρινα στενοσόκακα παραμονεύουν, παράξενα μυστήρια σχήματα από τις γωνιές αναδύονται αόριστες μορφές αργοσέρνονται μελαγχολικές μουσικές από το θλιμμένο ουρανό ακούγονται η νυσταγμένη πόλη ξυπνά το μεθυσμένο της κεφάλι κουνά στο χάραμα της ημέρας αλυχτά το αργοπορημένο πρωινό περιμένει. Δεν υπάρχει βοήθεια πιά οι ζωντανές ψυχές ξυπνούν σκέψεις εφήμερες από τον άνεμο παρασύρονται το πόνο σπαρακτικά αισθάνονται για το αύριο αγωνιούν οι ελπίδες σβήνουν οδυνηρά η πόλη αναστενάζει μια κραυγή βγάζει τα χλωμά μάτια της ξανακλείνει και οι χτύποι της καρδιάς της σταματούν.

Βρείτε το εδώ