Καρμίλλα

“Τα τεράστια μάτια του πλησίασαν στο πρόσωπο μου και ξάφνου αισθάνθηκα έναν οξύ πόνο, λες και δυο μεγάλες βελόνες είχαν χωθεί βαθιά στο στήθος μου. Ξύπνησα με μια κραυγή. Είδα γύρω μου το χώρο φωτισμένο από το κερί που έκαιγε όλη τη νύχτα, και ύστερα είδα κάτι σαν σκιά, μια σκοτεινή γυναικεία φιγούρα να στέκεται στα πόδια του κρεβατιού, στη δεξιά πλευρά”.

Μες στη μελαγχολία του λυκαυγούς, μια απόκοσμη παρουσία στοιχειώνει τη νεαρή ηρωίδα ενός γοτθικού κάστρου, οδηγώντας την σε μια ονειροχώρα πέρα από το θάνατο όπου θα βιώσει μια εμπειρία απόλυτης υπερφυσικής φρίκης.

Μια άμαξα-φάντασμα στο λυκόφως του δάσους, ένα αλλόκοτο αιλουροειδές που τριγυρνά στο σκοτάδι, απόκοσμες φωνές μες στη νύχτα, μια μυοτηριώδης ομάδα συνενόχων και μια παθιασμένη, αυτοκαταστροφική φιλία αποτελούν το φόντο μιας τρομαχτικής σκοτεινής ιστορίας …

“Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι η καλύτερη αγγλική βαμπιρική ιστορία είναι η “Καρμίλλα” του Σέρινταν Λε Φανού.”

Montague Summers, “The vampire: His Kith and Kin”.

Διάσημη νουβέλα του 19ου αιώνα, πρότυπο για το «Δράκουλα» του Μπραμ Στόουκερ και έργο-σταθμός στη λογοτεχνία τρόμου, η σκοτεινή δημιουργία του «Ιρλανδού Ε.Α. Πόε», ασυνήθιστα μοντέρνα για την εποχή της, έδωσε μια νέα διάσταση στο μύθο των βρικολάκων, εμπνέοντας μια ανεξήγητη συμπάθεια για τα κατατρεγμένα αλλά επικίνδυνα πλάσματα της νύχτας και καθιερώνοντας το θρυλικό γοητευτικό βαμπίρ τον απόηχο του οποίου βρίσκουμε στα σύγχρονα βαμπιρικά έργα.

Απόγονος της Λίλιθ, η «Καρμίλλα» με τον παράδοξο ερωτισμό της καταφέρνει μια βαθιά ρωγμή στο βικτοριανό καθρέφτη και την πουριτανική ηθική του σε ένα κλασικό αριστούργημα υποβλητικού τρόμου.